Bo postanowienia są po to, żeby je łamać.

Mam dzisiaj przeokropną niechęć do książek. I tak sobie pomyślałam... dlaczego by nie napisać nowej notki? Zdjęć co prawda nie mam, pomysłu na posta zresztą też nie, ale pomarudzić o tym i o tamtym przecież zawsze można. Strasznie się za Wami stęskniłam! :*

Jeżeli chodzi o maturę, to jesteśmy już właściwie na półmetku. Po dzisiejszej matematyce został mi jeszcze język, jeden egzamin ustny i dwa najważniejsze starcia- biologia i chemia. Sama już nie wiem co mam powtarzać, niby przewałkowałam każdy dział już tyle razy, a nadal wydaje mi się że nic nie umiem i niczego nie pamiętam. Na wszelki wypadek trzymam zeszyty pod poduszką, a nóż to coś da. :D

Skutki uboczne maturalnych przygotowań? Są, pewnie że są! Jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów, płaczę i denerwuję się z byle powodu, a przy tym z dnia na dzień mam coraz większe worki pod oczami. I choć zdarza mi się wyżywać na wszystkich dookoła, to każdy mimo to stara się "umilić" mi ten czas jak tylko najlepiej potrafi.

 H&M 39,90 zł

Od siostry dostałam na przykład ostatnio dwie koszulki, od tak bezinteresownie. Nie będę ukrywać, że lubię takie niespodzianki!
Zwykłe T-shirty to tego typu rzecz, po którą każda z nas sięga do szafy niezależnie od okazji i okoliczności. Te będą idealne na matury, pod marynarkę, ale nie tylko. Już widzę tego pasiaka w zestawieniu z białą, koronkową spódniczką!

Tata z kolei codziennie zrywa i przynosi mi do pokoju świeży bez. Pachnie przepięknie! I kojarzy mi się z majem... Uwielbiam ten zapach prawie tak samo jak skoszoną trawę.

Wieczne dokarmianie, wmuszanie kanapeczek i serwowanie kakao to też już standard. "Bo przecież musisz jeść!"

Nie mówiąc już o wszystkich słowach wsparcia, życzeniach powodzenia i zapewnianiu o trzymaniu kciuków, które każdego dnia w olbrzymiej ilości dostaję również i od Was. Za wszystkie razem i za każde z osobna BARDZO DZIĘKUJĘ! Ostatnio nawet pewne firmy, z którymi współpracuję, życzyły mi mailowo jak najlepszych wyników, dacie wiarę? Nie będę ukrywać, że to przeogromnie cieszy i podnosi na duchu.

I mogłabym tak jeszcze pisać i pisać, ale niestety czas mnie goni...
No nic, ściskam Was mocno i żegnam się z Wami na jakiś czas raz jeszcze. Potem już wracam pełną parą i nie pozbędziecie się mnie tak łatwo!
I pamiętajcie- 14 i 15 maja ściskanie kciuków obowiązkowe! :)

Buziaki i do napisania za tydzień!