Wypadanie włosów- aktualizacja.

Ostatni raz o swojej walce z wypadaniem włosów pisałam Wam ponad pół roku temu. Od tego czasu przybyło mi sporo czytelników zainteresowanych moim problemem, jestem też po półrocznym leczeniu i kontrolnej wizycie u dermatologa, myślę że to dobry moment na małą aktualizację.

Włosy jak leciały, tak lecą, nic się niestety w tej kwestii nie zmieniło. Duży progres dostrzegam natomiast w swoim podejściu i psychicznym nastawieniu- nauczyłam się z tym problemem żyć, przestałam obsesyjnie liczyć każdy wyciągnięty włos i wychodzić z łazienki z płaczem, po tym jak znowu zapchałam odpływ czy zostawiłam na grzebieniu cały kęp włosów. Myślę, że czas zrobił tutaj swoje, pogodziłam się z tym, zaczęłam podchodzić do tego z pewnym dystansem i zwyczajnie jest mi łatwiej. Staram się żyć normalnie, dniem dzisiejszym, a swoje łysienie mimo świadomości powagi sytuacji, odłożyć gdzieś na dalszy plan.

Wiem, że duża część z Was trafiła do mnie stosunkowo niedawno, nie każdy miał czas zapoznać się ze wszystkimi postami związanymi z tą tematyką, dlatego w ramach małego przypomnienia, pozwolę sobie w wielkim skrócie przypomnieć jak to wszystko się zaczęło:

Jak to się zaczęło? 

Z wypadaniem włosów walczę już rok i siedem miesięcy. Wzmożoną utratę włosów zaczęłam zauważać w maju 2012 roku, początkowo leczyłam się na "własną rękę", sięgałam po ogólnie dostępne apteczne i drogeryjne specyfiki i suplementy, które jednak nie przyniosły u mnie żadnych rezultatów, a wręcz przeciwnie- nasiliły problem. Zdarzało mi się gubić nawet ponad 300 włosów dziennie... W tym okresie używałam m.in ampułek Radical, wcierki Seboradin, olejku Sesa, łykałam Skrzypovitę i piłam pokrzywę. Zrobiłam szczegółowe badania krwi i z racji nieznacznie podwyższonego TSH trafiłam pod opiekę endokrynologa i zaczęłam leczyć swoją tarczycę. W między czasie odwiedziłam kilku dermatologów w Płocku i Bydgoszczy, wszędzie diagnoza skierowana była w stronę łysienia łojotokowego i właśnie w tym kierunku mnie leczono (doustnie i zewnętrznie). Stosowałam Stieprox, Pirolam, Novoxidyl (szampon + tonik), Ketokonazol, Belosalic, Gelacet, Falvit, Axotret i wiele innych. Wybrałam się też na zabieg mezoterapii laserowej, ale moja skóra głowy nie tolerowała go zbyt dobrze. Krótki epizod z kozieradką również nie zakończył się w moim przypadku sukcesem...

W kwietniu 2013 z polecenia wizażanek trafiłam pod opiekę dermatologa w Warszawie i leczę się tam do chwili obecnej. Po wykonanej trichoskopii stwierdzono u mnie łysienie telogenowe (zaburzony cykl włosowy) z pogranicza androgenowego. Dodatkowe badania krwi wykazały również zbyt niski poziom ferrytyny. Rozpoczęłam suplementację żelazem i półroczne leczenie sterydami. Ani słowa o łojotoku... diagnoza przeraziła, ale mimo wszystko czułam, że jestem w dobrych rękach, pierwszy raz spotkałam się z takim profesjonalizmem i wiedzą lekarza, w gabinecie za każdym razem spędzałam ponad 40 minut, a przed gabinetem widziałam ludzi z podobnym problemem co ja, a nie Panie niecierpliwie czekające na botoks ust...

Moja ostatnia wizyta u dermatologa

Pani doktor wykonała mi kolejną trichoskopię, tym razem podstawową. Stwierdziła, że nie ma sensu opracowywać jej wyników, bo gołym okiem widać, że JEST LEPIEJ. Ilość pustych mieszków włosów zmniejszyła się, pojawiło się też o około 10% więcej jednostek z trzema oraz dwoma łodygami. Wszystkie zmiany, które mogły wskazywać na łysienie androgenowe wycofały się. Poziom ferrytyny z 21 wzrósł do 44, żelazo mam przyjmować teraz już tylko co drugi dzień. Odstawiła mi sterydy doustne, otrzymałam melatoninę, witaminę D3 oraz dość kontrowersyjną mieszankę Alprcort E i czterech kapsułek Lumiganu (krople na jaskrę, zawierają bimatoprost, który przyspiesza porost włosów) Mam tym spryskiwać skórę głowy przez 5-10 sekund, co drugi dzień i NIE WCIERAĆ tylko pozostawiać do wchłonięcia. Widzimy się za 4 miesiące, według Pani Doktor już po raz ostatni. Usłyszałam, że zaczęłam oscylować gdzieś w "granicach normy", której ja niestety na dzień dzisiejszy nie dostrzegam, bo włosy jak leciały tak lecą. Cały czas mam jeszcze problem z zaburzonym cyklem włosowym, ale podobno- włosy na bieżąco odzyskuję. Moja dermatolog jest dobrej myśli i twierdzi, że najgorszy i najtrudniejszy etap leczenia mamy już za sobą. Dostałam nawet przyzwolenie powrotu do picia kawy, suszenia i nawet farbowania włosów. ;) Gdybym po czterech miesiącach nie było zadowolona z efektów kuracji, rozważałyśmy zabieg ostrzykiwania skóry głowy osoczem bogato-płytkowym, czyli moją własną surowicą.

Wcale nie ukrywam, że Alpicort E mnie totalnie przeraża i cały czas zastanawiam się czy warto zaczynać z nim "zabawę", ale skoro zaszłam już tak daleko, to chyba nie mam zbyt wielkiego wyboru... W odpowiedzi na swoje obawy, dostałam zapewnienie, że "nie ma opcji żeby włosy leciały mi po tym bardziej", więc chyba nie pozostaje mi nic innego, jak po prostu się o tym przekonać...

Trzymajcie kciuki Dziewczyny, postaram się na bieżąco informować Was o efektach swojej kuracji i swoich spostrzeżeniach ze stosowanie Alpicortu z Lumiganem. Może któraś z Was też stosowała taki duet?

Jak radzicie sobie z wypadaniem włosów? Trafiłyście już na dermatologa, któremu jesteście w stanie zaufać? Znalazłyście już swój "złoty środek" na powstrzymanie utraty włosów i poprawę nastawienia psychicznego? Powodzenia Wam życzę. :*

PS. Jeżeli któraś z Was byłaby zainteresowana namiarami na mojego dermatologa, bo spodziewam się takich pytań, to proszę o kontakt mailowy.

Dodano: [10.12.2013 17:38]

Na Waszą prośbę dodaję zdjęcie: po lewej z okresu przed wypadaniem, po prawej aktualnego stan moich włosów po ostatnim obcięciu... Widać różnicę. :(