Jak zrodził się pomysł, czyli moje studniówkowe inspiracje.

Chyba każda kobieta marzy o pięknej, zupełnie niepraktycznej sukni, której przeznaczeniem jest mieć swoje pięć minut na bajkowym balu i zachwycić wszystkich na nim zebranych. Jako, że do księżniczki mi daleko, a o północy jestem już dawno w łóżku, okazja na zaprezentowanie się w bajkowej sukience i pantofelkach jest tylko jedna- STUDNIÓWKA!

~ EDIT ~

Od początku wiedziałam, że ze znalezienie idealnej dla mnie sukienki będzie graniczyło z cudem. Ta za lśniąca, ta zbyt pospolita, a ta zginie w tłumie. Po cichu myślałam więc sobie, że najlepszym rozwiązaniem będzie po prostu ten ideał uszyć. Z pomocą przyszły mi marzenia i trochę internetowych inspiracji. Spójrzcie same.

Będzie kremowa i wykonana z koronkami. Marzył mi się też długi, wąski rękaw z delikatną bufką na ramieniu.

Do tego dekolt w kształcie serduszka. Od zawsze podobał mi się taki fason.

Ale żeby nie było tak nudno i monotematycznie, postanowiłam tą elegancką koronkę połączyć z trochę bardziej  zwiewnym, delikatniejszym materiałem. W ten sposób zrodziła się wizja tańczącego dołu sukienki niczym z Dirty Dancing.

A wisienką na torcie uczyniłam malutkie guziczki. Dokładnie 30 malutkich, obciąganych guziczków. Brzmi tajemniczo?

Jeszcze tylko jasne szpilki i jestem gotowa na podjazd karoty, w której czeka książe! :)

Miałam od razu wstawić zdjęcia gotowej sukienki, ale jako, że apetyt rośnie w miarę jedzenia postanowiłam potrzymać Was jeszcze chwilkę w niepewności. Tych wszystkich, którzy uważają że zwariowałam i że nic tutaj do siebie nie pasuję, zapewniam, że efekt końcowy "trzyma się kupy". Zresztą niebawem, mam nadzieję, sami się o tym przekonacie.

Mam świadomość tego, że część z Was może uzna ją za nudną, banalną, zbyt ślubną, albo jak to ostatnio przeczytałam w komentarzu- w stylu zakonnicy, ale najważniejsze jest to, że MNIE się podoba, że jest taka jak sobie ją wymarzyłam, w dodatku jedyna i niepowtarzalna. Ale krytyki się nie boję, dlatego chętnie przeczytam Wasze komentarze! :)